Nedamet Şiiri - Furkan Fidan

Kader çoktan örmüş ağlarını aramıza baksana,
Savaştık elimizden geldiğince başbaşa,
Fakat ne bir olabildik, ne de biz.
Ne seninle yapabildim ne de sensiz

Aynaya bakıyorum şimdi gecenin bir yarısında,
Hayret oradan bana bakıyorsun bütün aşkınla,
Oysa ben bırakmıştım kalbimde bir arsa sana,
Yeter ki sen dön tüm inancınla bana.

Yokluğun bir mızrak gibi saplandı göğsüme
Bir ateş gibi düştü sanki son mektubun gönlüme
Sensizlik, ölümden daha beter bu fâniye
Ne kadar ağlasam, ne kadar paramparça etsem de bu sayfaları artık nafile

Ağlıyorum gecenin paslı bir yarısında, senin yokluğunda
Elime bir kağıt bir de kalem alıyorum gecenin sessiz ufkunda
Yine seni görüyorum usulca döktüğüm göz yaşında
Bir kadeh de sana kaldırıyorum bugün, seni sayıklıyorum her yudumda

Çabalıyorum yine boşu boşuna
Yine bir şiir yazıyorum senin adına
Gene bertaraf olan benim senin ardında
Adını sayıklayan yine ben, yine senin yollarında