NEDAmET Şiiri - Mustafa Çelebi Çetinkaya

Evvelce kıbleye dönerdi yüzüm,
Besmeleyle dolup taşardı sözüm,
Hakkın sevdasıyla doluydu özüm,
Bu ruha ne oldu, düştü yabana,
Bilmem ki ne oldu, ne oldu bana? ...

Kulağım ezanda, kalbim huzurda,
Her şeyden geçerdim ben bu uğurda,
Kalmadı hidayette şuurda,
Sevdama ne oldu da düştü yabana,
Bilmem ki ne oldu, ne oldu bana? ...

Cumaları bile geçirir oldum,
Kandillerden ruhu kaçırır oldum,
Dünya telaşında bittim kayboldum,
Gayem vardı ne oldu düştü yabana,
Bilmem ki ne oldu, ne oldu bana? ...

Şeytana yenildim, nefs galip geldi,
İçimde ki aşkı, huzuru aldı,
Beni bir gafletin içine saldı,
Zaferimiz vardı düştü yabana,
Bilmem ki ne oldu, ne oldu bana? ...

Ne sözleri tuttum, ne emre uydum,
Ne oldu da bilmem sevdadan caydım,
Nefse tabi olup kendime kıydım,
Ettiğim yeminler düştü yabana,
Bilmem ki ne oldu, ne oldu bana? ...

Ramazanda bile kıymet koymadım,
Ruhun suretinden ömrü soymadım,
Ben dedim, ben dedim yine doymadım,
Adımda akdimde düştü yabana,
Bilmem ki ne oldu, ne oldu bana? ...

Varlığa meylettik, soğudum haktan,
Değiştim, kalmadı farkım alçaktan,
Oysa dua ederdim ağlayaraktan,
Dualarım eridi düştü yabana,
Bilmem ki ne oldu, ne oldu bana? ...

Uyan bu gafletten Mustafa’m uyan!
Nefse uyup tükendin bak her şey ayan,
Artık Habibullah’a Rahmana dayan,
Davranma vaktidir, düşme yabana,
Bilmem ki ne oldu, ne oldu bana? ...

15 eylül 2008 /Pazartesi / 23:15
________SEVDAZAN______