Nedamet Şiiri - Erhan Atıf Meral

Düşlerimde kavuştuğumuz yerde
Hani o kutsi mabedin mahfelinde
Diz çöküp kıblende kemer beste
Mahcubum ey sevgili!
Utanıyorum senden…
Pişmanım en sevgili!
Utanıyorum senden…

Bir yer var ötelerde beklediğin
Rahmet sofralarınla süslediğin
Vefadarların yolunu gözlediğin
Mahcubum ey sevgili!
Utanıyorum senden…
Pişmanım en sevgili!
Utanıyorum senden…

Ellerim huzurunda açık işte
Medet et! bırakma bu halde
Kalbim hasta ver bana çare
Mahcubum ey sevgili!
Utanıyorum senden…
Pişmanım en sevgili!
Utanıyorum senden…

Bir secde kadar yakınsın bana
Uzağım hem de çok uzak sana
Dilimde mecal yok etse de dua
Mahcubum ey sevgili!
Utanıyorum senden…
Pişmanım en sevgili!
Utanıyorum senden…

Vakit tamamdır karşımda hazan
Akrep hicranda firakta yelkovan
Matemler durağı sinemde yanan
Mahcubum ey sevgili!
Utanıyorum senden…
Pişmanım en sevgili!
Utanıyorum senden…

Geçemedim fani dünya tasasından
Biçare düştüm nefis kara kışından
Ey keremkar! bir zerre ver aşkından
Mahcubum ey sevgili!
Utanıyorum senden…
Pişmanım en sevgili!
Utanıyorum senden…

Açılın kapılar sonsuzluğa gideyim
İçip aşkın şarabını benden geçeyim
Yârin yolunda canı başla vereyim
Mahcubum ey sevgili!
Utanıyorum senden…
Pişmanım en sevgili!
Utanıyorum senden…