Nedamet 2 Şiiri - Ahmet Arslan Hadimi

Nedamet
Ben, beni bilirim, günahım pek çok
İçim dışım dolu hem karnım da tok
Dert anlatacağım başka kimsem yok
Rahmansın Allah’ım hidayete sok

Kapına gelmeye yüzüm yok benim
Günahtan kapkara şu benim tenim
Yedim, içtim, sade gelişti enim
Nasıl dayanacak nâra bedenim

Günahlar yığıldı oldu sanki dağ
Nefis, dünya, her şey ayağıma bağ
Şeytanlar ayakta, nefsim ise sağ
Arkadaşlar kötü, yolumda var ağ

Dört bir yandan Ya Rab sardılar beni
Unutturdular bak, kuluna Seni
Hileler, tuzaklar sanki yepyeni
Şaşırttılar onlar, yolda gideni

Firavunu geçtim, çıkartırım taş
Nemrut görse idi, akıtırdı yaş
Yaşasalar beni seçerlerdi baş
Allah’ım eyleme onlara yoldaş

Hayat boyu Rabbim şeytana kandım
Gaflete dalıp ben, kurtuldum sandım
Ara sıra bazen Rasulü andım
Bağışlamaz isen, işte ben yandım

Kararan yüzümü eyleyiver ak
Geçmişimi affet, günahımı yak
Hayatta olayım, artık pîrü pak
Rahmet eyle bana, EY CENAB-I HAK

Kim, kime isterse, ona tapına
Ben koşarak geldim, Senin kapına
Fırsat ver tutayım sağlam sapına
Arslan’ım işte bu, uydu yapına…..
Ahmet Arslan Hadimi…..51218