Yıllar bir gözyaşı olup da kaymış
Nurlu ihtiyarın yanaklarında.
Yapraktan saçını yerlere yaymış,
Sonbahar ağlıyor ayaklarında.
Süzüyor ufukta bir kızıl yeri,
İçi karanlıkla dolu gözleri;
Devamını Oku
Nurlu ihtiyarın yanaklarında.
Yapraktan saçını yerlere yaymış,
Sonbahar ağlıyor ayaklarında.
Süzüyor ufukta bir kızıl yeri,
İçi karanlıkla dolu gözleri;
Mühimden de ehem işler dururken
Ömrün hazânında boşa yelmişim.
Misâfirhânede bir mukim gibi…
Boş hayaller kurup düşe yelmişim.
Hayatta yok ise mefkûren, ilken
Nefis denizine açtırır yelken
Çalışmak şartıyla Rabb’im kefilken
Doymayan nefisle aşa yelmişim.
Olan bâtılları dayat ha dayat
Sunulan fikirler beşerî, bayat
Girdâbında boğdu tersten bir hayat
İlkbahar dururken kışa yelmişim.
Ömür sermayesi her gün erirken
Tüm varlıklar O’na doğru yürürken
Her şeyi yaratan Sâni dururken
Bir çift karagözle kaşa yelmişim.
İnsan vazgeçer mi kendi özünden?
Kâlubelâda ki; kulluk sözünden
Dizgin tanımayan nefis yüzünden
Misk-i amber varken leşe yelmişim…
Hanifi Bey!
tek kelimeyle fevkalade yürekten kutlarım saygılarımla
benden tam puan
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta