Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Size katılmamak elde değil…Irkla kafayı bozmuş bir şahsın, ırkçılığını yaptığı "ırk"a ait olmadığını (kafa yapısı uymuyordu çünkü) öğrenince düştüğü ruh halini anımsattı şiiriniz. Şık ve düşündürücü! Tebrikler.
Ne güzel demişsiniz
dilinize sağlık
Belki…
Yüreğinize sağlık…
Keşke,
Sadece kafa karıştırsak...
Bu yarış da değil üstelik,
"KURALSIZLIK!"
Eskilerin deyimiyle... -af dileyerek- "Benim eşeğim erkek" durumu!
Ve biraz da,
"atlar tepişir, ölen ölür, ezilen ezilir!"
Ne yazık ki..
"Ne pişmanlık"
Ne de ders çıkarma, sadece "bağıra çağıra" haksızlık, hukuksuzluk!
Yine "uzunca" bir şiir
Düşündüren..
Tebrikler Alara Hanım..
Bu şiir ile ilgili 4 tane yorum bulunmakta