yas keder kara derlerken
benim yasım beyaz oldu
dört bir yanımı hüzün sarmışken
aklıma gelen bir çift göz oldu
güneşi bile titretiyor şimdi aramızdaki mesafe
duvağın altındaki sen olunca...
gecenin sessizliğindeki bu çığlık
zifiri karanlığın ardından görülen
bu göz alıcı aydınlık
kuşları kilometrelerce yürüten
şu inanılması saçmalık
sorarım yoksa senden mi...
ya kal de bana bu gece ya da bırak beni;
yürüyeyim sensizliğe..
isteseydin karanlık gecelerine mum;
yüreğine ışık olurdum..
yummazdım da gözlerimi;
sırf sen karanlıkta kalmayasın diye..
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!