Necla İleri Şiirleri - Şair Necla İleri

Yediverenler yedi tepede boyunlar bükük...
Ulaşılmaz bir muhabbetin seyrinde şehir...
Arşı indirir belki de bir dile gelse...
Lal olan diline kelimeler ağır...
Başımız yerde deryaya dönük...
İstanbul geceleri kördüğüm...

Bu derde derman bulunmaz,
Her yerde Sen...
Bu vuslat sonsuza gebe!
Her zerrem Sen...
İstemem , verme,
Gül açmayan bağını...

öyle bir sızı ney'le yarışan
öyle bir hal, elim Sen nefesim Sen...
başımı vurmadan yere dinmek binmeyen...
her yerde yapraklar...
çoktan sararmış...
ilkbaharı sahi ne zaman yaşadık...

Toprağına basmanın topraklıktan geçtiği yarim...
Övgüsüne bela dizdiren ah'ım ,sevgilim...
Alınan her nefes kadar saf ve temiz,
Verilen her nefes gibi cümrü yangın Evvelim...
Güzelsin demek için teslimiyetin hapsindeyim...
Girdiğin gönlün zorlu Fatih' i...İstanbul...

İçinde sen olan herşey sana ulaşır...
Övgüsü de yergisi de bir... kanarsın...
Layığın ölçüsü kimdir,nedir ? Bakarsın...
İçınde varsa bir diken sarılır, Gül'e yanarsın...

Nokta içinde insan alemi yazanı redde
Bu benzersiz alfebeden yazdığı sadece madde...

Yaklaştıkça güzelleşen tek Subhan olan,
Övülmeye layık tek Ekber olan,
Teşekkürün sahibi tek Hamd edilen...
Gerisi pişmanlık , tövbe...

Zilal karanlığında buldum seni
Kapılar ardında bıraktım izini....
Kimsesizliğin prangaları avuçlarımda...
Hala bana dön demenin sükutu...
Senin kapının ardındayım oysa...
Gidemedim diyememenin pişmanlığıyla....