Dolunaydasın bugün muhteşemsin sen
Ben de dolu doluyum sır doluyum aynen
Herşeyimdi annem yirmi Aralık İkibinde
Öldü, acı ve yas bıraktı sahipsiz gönlümde
Yapayalnızım anlamsız kendi dünyamda
Sen de bana benziyorsun, Gökyüzü aydınlık
Uyuyorum – Uyuyorum
Serpe serpe uzanıyorum
Romantik pozlara girip
Gülüyor ve su içiyorum
Mandalin – bisküvi yiyorum
Sizi ve bizi karşı koltuktan ve yakından seyretmekten
hangi evde ve nerede olursak olalım
O saatin altında ön dört senedir yorulmadım.
Bu sonuna kadar da böyle devam edecek.
Güzeller kazanız mübarek olsun,
siz de allaha emanet olun.
Unutulmayan anılar ve hislerim
Aşk devri geçmiş sanmıştım
Yanılmışım, asıl şimdi zamanı
Duygular olgun ve kalıcı
Saçım beyaz, bakışım anlamlı
Utanmadan yazıyorum işte
Mustafa Kemal’ler ölmez ölemez
Bu topraklar Türk’tür asla bölünmez
Dün ben vardım – bugün sen
Yirmiüç Nisan’lar bizimdir
Bizim kalacaktır, sizindir ebediyen
Sizin çocuklarınız büyüyecekler
Güzelliğini doyasıya uyurken seyrederdim
Bir gün biteceğini bilir koklayıp öpemezdim
İzin gelseydi o yolculuğa seninle birlikte giderdim
Kurallara göre beni sensiz bırakacağını bilirdim
İçim yanarak sessizce ağlayarak o günü beklerdim
Gecenin yirmiüç otuz’u uyuyamadım
Geleceğin bilinmemezliği korkusu ile
Geçmişin yorgunluğu biçimlenmişti.
Küçücük beynimle – kalbim gizlenmişler
Kocaman bedenimle kafatasımın içinde
Olacakların beklentisini yorumluyorlar
ELLER
Sabahın saat ikisi uyuyamadım
İçimde bir yerlerde acı gerçek
Bu bizim için son gece olacak
Belki de son yazılan veda şiirleri.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!