Necip Fazıl Ve Beklenen Üzerine Bir Yazı

24,05,2005/ 00,37
Beklenen

Ne hasta bekler sabahı,
Ne taze ölüyü mezar,
Ne de şeytan bir günahı,
Seni beklediğim kadar…!

Geçti istemem gelmeni,
Yokluğunda buldum seni;
Bırak vehmimde gölgeni,
Gelme, artık neye yarar…?

Necip Fazıl KISAKÜREK

YOKLUĞUNDA ARADIM SENİ….

İnsanlık tarihine diyalektik oluşum süreci bağlamında baktığımız zaman en önemli uğrak noktalarından birinin aşk olduğunu ve aşkın değişik boyutlarının bu oluşum sürecinde çok önemli bir yer tuttuğunu görmekteyiz. Aşkın bir boyutu olan isteme, arzu ve buna bağlı olarak kavuşma özlemi belki boş yere olan bir eylem olsa bile beklemenin değişik şekillerde ortaya çıktığını ve bu duygunun şiirlerde duygularda ve değişik şekillerde ifade edildiğini görmekteyiz. Bu bekleyiş belki bir sevgiliyi belki bir ideali belki ilahi bir gücü bekleme olarak karşımıza çıkmaktadır. Bu da aşkın diyalektik boyutta ortaya konuluş şeklini bize göstermektedir.
Beklemenin insan üzerinde, aşkın bir boyutu olarak yaptığı etki nedeniyle bekleyişin boyutunun birçok durumda sınırları aştığını görmekteyiz. Bu sınır şairimizin şiirinde de ortaya koyduğu gibi bazen hayallerin üzerine çıkmış bekleyişle beraber arayışın belki de umudun hat safhaya çıktığı bir duygu yoğunluğu olarak cereyan etmiştir. Bu yoğunluk değişik zamanlarda efsaneleşen destanlaşan (idealler anlamında) bazen halk kahramanlarını ortaya çıkaran hikâyelerle şiirlerle bizim toplumumuz için türkülerle dillerde dolaşmıştır.
Beklemeyi iki boyutta ele almak şairin duyguları doğrultusunda fayda sağlayacaktır. Beklemek ilk olarak daha basit bir şekilde istemek arzulamak ve kavuşmayı istemek olarak karşımıza çıkmaktadır. Bu insana acı veren bir duygu, kabus dolu gecelerden sabaha varmaktan daha yüce, genç bir cesedi yutmak için bekleyen mezardan daha şehvetli, belki de canlı canlı kafa derisi yüzülen bir insanın çektiği acıdan daha çok acı veren bir duygu olarak karşımıza çıkmaktadır. Duygusal acılar insanın bütün varlığını tehdit eder ve kendi olmaktan çıkarır. Bu bağlamda fiziki olarak bu acıların bir karşılığını bulmak hakikaten imkânsızdır. Bu aşamada insanın çektiği acılar insana acı olarak görünmez sevgiliye beklenen sevgiliye ulaşmak için yaşanan bir süreçtir. Bu sürecin sonunda ona ulaşılacağı umudu her zaman vardır bu umut hiç kaybolmadan artarak devam eder. Sevgili, beklenen sevgili yücedir artık onun hayali ile yaşamak mutluluk kaynağıdır.
Bekleyişin daha ileri boyutlarında beklenilenin yokluğu ile varlığını yakalama, yoklukta onu yaşama duygusu ön plana çıkmıştır. Bu duyguyla beraber aslında zihnin üzerinde ondan daha ileride yüce bir varlık tasarlanmaya başlamıştır. Beklenen varlığa mükemmeliyetçi bir bakış açısı getirilir ve o sevgili her şeyin üstündedir artık Belli bir aşama sonunda beklenen sevgili özlenen sevgili bile bu zihinde tasarlanan mükemmelliğe erişme şansını kaybeder. Çünkü bekleyen bekleneni kutsallaştırmış kendi dünyasında onu yeniden yaratmıştır. Dolayısı ile beklenen o kutsallığın çok uzağında kalmış, zihinde tasarlanan kutsal varlığa göre çok basit kalmıştır. Bekleyen beklediğine kavuşmayı istemez bu noktada çünkü onun kutsal varlığını ya da kutsallaştırdığı sevgiliyi beklenende bulması mümkün değildir.

N. Fazıl KISAKÜREK beklenen adlı şiiri ile insanın yaşadığı bu süreci en iyi şekilde dile getirmiştir. Şiirin birinci bölümü tamamen beklemenin daha basit boyutunda ele alınmış ve başlangıçta duyulan kavuşma özlemi net bir şekilde dile getirilmiştir. Çekilen hasretin büyüklüğü ortaya konulmuştur. Kabus dolu gecelerde sabaha kavuşmayı isteyen bir hastanın duyduğu özlem, en büyük özlemi insana günah işletmek olan şeytanın günahı beklemesi bile şairin kaleminde beklenen sevgiliye duyulan özlemin yanında küçük kalmıştır. Bu bize bekleyenin çektiği acının boyutunu tüm çıplaklığı ile göstermektedir. Şiirin ikinci bölümünde ise mükemmeliyetçi bakış açısı ile yaratılan sevgiliye beslenen aşk ve gerçekten beklenen sevgilinin bu mükemmelliği karşılayamadığını yine çok net bir şekilde ortaya koymuştur. N. Fazıl’ın duygularını şu cümle sanırım en iyi ve en kısa şekilde ortaya koyar: “seni aradım ve bekledim acı çekerek, gelmeyince yokluğundan bir sen yarattım senden daha yüce sen bile ulaşamazsın bu yüceliğe…..”

Bir çok insanın içinde yaşadığı duyguları kalemin ve sözlerin yardımı ile kendi bakış açısından bu kadar net bir şekilde ortaya koyabilmektir usta şairlik N. Fazıl ustalığını ve duygularını diğer bütün şiirlerinde olduğu gibi bu şiirinde de ortaya koymuştur.