Necip Fazıl dolu dolu yaşadı ve gitti.
Yaşamanın başka anlamı var mı bilmem?
Gülüp oynamak mı, çileyle yoğrulmak mı?
Anlayabildim ama geçti bunca senem.
Cesedi mezarlıkta, aşkı gönüllerde,
Üstad; satırları yumak, mısraları sır.
Kırgın ve yaralı yüreğimin önüne,
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.
Devamını Oku
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.
