Necip Duru Şiirleri - Şair Necip Duru

' çeçen, filistin ve boşnak çocuklarına'

gülemeyince gülünmüyor
sor güle
inlerken bülbül
nasıl gülebiliyor

çok sağanak bakıyorsun
taşımaz dallarım, ağır
öyle bakma kıyametim olacak
eriyor buzullarım
çok harlı nazarın
sabrımsa

ses vermez yağmur
asfalta konuşunca
konuşur yağmur
toprakla buluşunca

kimim kimsem olmasa da
yalnız olsam, yorgun ayaklarım
çıplak başımla
kendi ölümüne ağlayanım
annem ve kardeşlerim adına