Artık zulüm senin bedenin bölüşüyor çocuk
Ve bedenin bomba olup yağıyor vicdanlara
Ama sen büyüme çocuk
Zulmün, namussuzun olduğu dünyaya
Bedenin büyük geliyor
*
Sana dokunsalar ölürüm
Seni ansalar kaybolurum
Seni görseler harama bulaşır sevaplarım
Ne olursun sus sevgilim
Sessizce orada kal
Duymasınlar seni sevgilim
Kaybolan günahlarıma
Kirlenmiş sensizliğin düşüyor
Kendimi tanımıyorum
Darmadağın olmuşum
Aramaktayken kendimi sensizlikte
Bulamıyorum kendimi sen olmayınca
Yaşamak; sonunu beklemek gibi bir şeydir.
Sen yaşadıkça tükeniyorsun çünkü.
Sen yaşadıkça eksiliyorsun çünkü.
Sen yaşadıkça kaybediyorsun çünkü.
Ama yaşamak denilen şey;
Aşkı sana uzun zamandır yazmak istiyordum
Bir türlü toparlayamadım sözcüklerimi
Bir türlü sana hitap etme cesareti bulamadım
Yarım kalmış cümlelerim, eksik kalmış dua gibiydi
Yine de ibadet eder gibi seni aramaktaydım.
Avuçlarımı aşka açıp, seni sayıklıyordum
Ve intihar! ! !
Anlaşılmayı bekleyen bir peygamberin intiharıdır bu
Temiz olan Meryem’in intiharıdır bu
Yunus’un, İbrahim’in, Nuh’un ve Adem’in intiharıdır bu
Bütün kutsal değerlerimin intiharıdır bu
Sana seni anlatamamanın intiharı, yüreğimin intiharı…
Gel,
Sen Dicle ol
Ben Fırat olayım
Delicesine akalım ki
Yeşersin bütün yürekler
Yeniden hayat bulsum Mezopotamya
Delalım
Artık dayanacak gücüm kalmadı
Her aklıma düştüğünde
Kalbime kılıçlar saplanıyor
Ve kılıçlar ortasında
Nefes almaya zamanım kalmıyor
Gideceğim diyorsun
Git sevgilim
Senden kalan ne varsa al götür kendinle
Kırık bir kalp
Beyindeki yetim düşünceler
Sabahları yolunu gözleyen kaçamaklı bakışlar…
Bir gece vakti yaklaş bana sevgilim
Işık saçan gülücüklerine boğ beni
Elini uzat bana sevgili
Parmak uçlarımız birbirine değsin
Şeytanlara tövbe çıkartalım
Sonra bir yaradılış aşkıyla ruhuma üfle
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!