Sen hiç seni bekledinmi? Geleceğini bilmeden!
Sen hiç seni özledinmi?
Can çekişen, sararmış,
Yinede bir umutla dalında kalmayı bekleyen yaprakların alaycı bakışlarında….
Sen hiç gözlerini görmeyi unuttunmu?
Hasret kaldınmı
Başı belli,sonu belli bir aşkın,
garip inatçı ama çaresiz yolcularıydık biz;
Farkında olmadan bulduk birbirimizi birbirimizin içinde..
Kalbimin az hasarlı bir sayfasını çevirdim
Eline kanımdan dolu bir kalem verdim
Dilediğince karala diye.
Göğsüme saplı bir hançer gibi duruyor ayrılığın bedenimde.
Acısı büyük bilemezsin.
Zeytin gözlerin hayatımın aydınlığıydı,
Toprağa can veren su gibiydi
Susuz kaldım kuruyorum;
Bilemezsin..
Seni seven bir adamım,
Gözlerinde doğar orada yaşarım.
Uyuduğunda şimdiki gibi elime bir kalem alır
Seni seviğimi karalarım.
Uyandığında çapak olurum gözünde,
Gidiyorum!
Bir koluma hayâllerimi
Bir koluma hatıralarımı alıp
Tutuyorum yolunu cennet'in.
Gözlerini benle bağlayıp
Ayaklarına tonlarca ağır taş bağlayarak
Ne zamandır bekliyorum İstanbul'un bana ağlamasını,
Bu kadar kayıtsız kalamazdı, dertleşmeliydi benimle.
Nihayet feryadı ile uyandım gökyüzünün.
Seni kusuyordu seni boşalıyordu içinden
Rüzgar adını haykırıyordu!
Duydum....
'Gece her yanı sarmış
Ayaza kalmış istanbul; üşüyor
Öksüz kalmış ağaçlar; ağlıyor
Saçların ayaklarıma dolanmış
Gözlerin ellerime kelepçe
Bembeyaz bir ferman kalbimde
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!