Ben sana yürürken,
Geceler sessiz ve suskun olurdu.
Derinliklerde, bir kulaç kıvamında
Soluksuz ve derin uykularda.
Ben sana yürürken,
Tutulan yollarda kimlik sorarlardı
Acının doruğundayken,
Çırpınışların sadece dibe batışını çabuklaştırır,
Soluk alamazsın...
Sevdiğin insanda bile, eskiden şifa olan eller,
Şimdi kanatır oldu, artık her yanı...
Yitirdiğin gücünün izlerini, bir pencerenin üstünde, sabahın ilk ışıklarıyla düşen, çiğ taneleri üzerinde görürsün,
Gel...
Sar yaralarımı tek tek
Biraz usulca öp, kırgınım cennetine Naze...! !
Anlat bana,
Denizin ne kadarda mavi ve güzel olduğunu.
Seninle yeniden ağlamak isterdim.
Yaşanmışlara, yaşanmamışlara ve yaşanmayacaklara dair ne varsa...
Beklemek seni..! !
Gökkuşağı renginde, mevsimler özlemi...
Başlarken tren garlarında uzun yolculuklara,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!