Su misali yaşam akıp giderken
Gülmek varken ağlamak niye?
İmkânsızlıklara çare bulunurken
Gülmek varken ağlamak niye?
Düşüncesizce karartıyoruz günlerimizi
Bir bahar günü gelse
O vakit anlarsın beni,
nerede bir açan gül,
nerede yeni bir filiz….
Görürsen beni anacaksın
Belki de hafif bir rüzgarda
RASGELE
Beni terk edip gidiyorsun rasgele,
Ağlamana gerek yok sevinmelisin,
Sadece yanında ben yokum! ...
Üzülme mutlu ol şimdi gelinsin.
Baktıkca gözlerine
Buğulandı gözlerim.
Sevilmek istiyordu tenim.
Doyumsuz aşk ateşinin
Derinlerde alev alevdi kalbim,
Davetkar bakışların
Bensiz gece uykun kaçtığında,
Baharda çiçekler açtığında,
Hasretle beni aradığında,
Şarkılarda bul beni.
Akşam olup hüzünlendiğinde,
Kendim ettim kendime,
Ümit verdim sevgine,
Kabul ettim kalbime,
Aldandım yalan sözüne.
Kendimi affetmek mümkün değil,
Bana şiir yaz diyorsun,
Ben şair miyim?
Bana çok naz ediyorsun,
Ben dilenci miyim?
Bana kur yapıyorsun,
Ben fakir miyim?
Akşam yorgunluğu denizi döverken,
İçinden bir ah çek o bana yeter,
Pencerene sabah güneşi vurunca,
Geçip aynaya bakınca,
Kollarını aç o bana yeter.
SOKAK ÇOCUKLARI
Kimi yetim kimi öksüz,
Başı boş dolaşırlar gece gündüz,
Geleceklerini omuzlarına yüklediğimiz,
Sokak çocukları bildiğimiz,
Yıl bindokuzyüz seksen sekiz
Biz yirmi beş kişi bir araya gelmişiz.
Örf ve adetlerimize bağlı kalarak.
Çavuş reis başağalarımızı seçmişiz,
Ne mutlu bizeki yaran ocağımızı açmışız,
Yaranlar diyarı çankırım
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!