Kandillere muhtaç gecede, cüssemi ayakta tutan annemin mecalsiz elleri
Esin rüzgârlarıyla teselli ederdin, kalbimin tek darbeyle dağılmış zerreciklerini
İstikametim, esaret olsun hislerimi devrana nakışlayan katran karası gözlerine
Gökkuşağının altındayım, konuşur benle bir ümit; anne, senden uzakta ölmeli sessizce
karanlık ellerimin arasından doğmaya çalışan mahrur cenaze ağıtı
intikam fecr ile yıkanmış dudaklarımda o paslı kandilin siluet şanı
nacizane adımlarım yokuş tepesinde arşınlasın sahte yolların manzarasını
omuzlarım sırtladı bu dünyanın gözyaşlarını gömdü hepsini kör gözbebeklerime
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!