Necati Kerem Çağırıcı Şiirleri - Şair Ne ...

Merhaba…
Uzaktan gördüm sizi…
Gönlüm solunca,
E birazcık da başımızda efkâr dumanı olunca,
Şarkılar çalınca,
Şiirler yazılınca,

Ömrüm sensiz nasıl geçti bir bilsen,
Yüreğim kilitli kafeste sanki bir mahzen,
Sözlerin gibi kalbimin ortasını delip geçsen,
Gözlerin beni bir alev gibi yakan ahsen,

Nasıl bırakıp da beni başka ele gidersin,

Çocuktuk…
Düştük, kalktık…
Gün geldi büyüdük…
Düştüğümüz yerden kalkamadık…
Öylece kalakaldık…
Demeyin büyüyünce insan düşer mi?

Feryâd Figân kalmışım Ayn-û Derûn
Fayda etmez ne ulema ne de Fünûn

Zer-î Sevi’de bulunmaz bir damla su
Çaresiz gönlüm eğer asil boynunu sû

Birden girdin gönlüme habersiz
Kalp evimin kiracısı oldun
Bakma dört odacık olduğuna
Sadece tek göz odacığında yanıyordu soba
Sadece sen ısınabilesin diye
Her ev sahibi gibi

Kırıldım…
Bölüşün şimdi aranızda beni…
Bin parça olan yüreğimi…
Savurun küllerimi uzaklara…
Yüreğimi yaktığınız yüreklerinizle…
Gidin her zaman yaptığınız gibi…

Sen yeter ki düşürme mah cemalini…
Yüzünü astıranları tek tek idam ederim ömürlük gülüşlerinde…
Karanlık dersin gecem de gündüzüm de…
Karanlık gecelerimi güneş gibi aydınlatan gözlerine değen gözlerim,
Titrek bir mum alevi kadar da olsa yetmez mi geceni aydınlatmaya?
Peki ya gündüzlerim? Onlar ne olacak diye sorarsın…

Oysa ne şiirler yazmıştım sana
Taş çıkartırdı benim diyen ozana
Bilmem ki ne denir bu aşkı bozana
Ben sevdim hep seni Sarıkamış’tan Kozan’a…
Oysa ne şiirler yazacaktım uğruna
Oysa ne gemiler yakacaktım yoluna

Zaman oldu
Yârdan geçtim
Bulut doldu
Selden geçtim
Can dayandı
Serden geçtim

Sen benim gönlümün tek vazgeçilmez nuru,
Ey gözlerinin katresine kurban olduğum,
Nad-i Vuslatta ömrümün tükenmeyen onuru,
İsmin dilime geldiği her an huzur bulduğum,

Sevda baharında hüznün yaprakları dağılır,