Necat Öztürk Şiirleri - Şair Necat Öztürk

Dün gece yine, yine yağmur yağdı
Ve yine sen düştün aklıma.

Gök gürültüsü gibi dingin,
Yıldırım gibi berrak ve temiz.

Güzel Meleğim

Kalmadı
Hiçbir şey kalmadı ve kalmayacak
Yaşanmış anılardan başka.
Kimi gün gibi aşikar

Ta ki üç yıl sonra anladım sevmenin de
Sevilmenin de zorla olamayacağını

Sitemim sahteliğe yalnızca
Sahteliğin insan yüreğine sinsice girişine
İnsanın ise bu sinsiliğe izin verişine

Yanındayım demekle olmuyor, belki demekle olmuyor
Bunu sen de adın gibi biliyorsun
Hep çilekeş hep mahzun hep üzgün yaşayan ben
Sensizliğin acısını sen bilemezsin,
Yaşayan bilir yani ben.

Hiçbir zaman dikkat etmedin ki dudaklarından dökülen kelimelerin nereye varacağına
Tıpkı küçük bir çocuk gibiydin, ne yapacağı tahmin edilemeyen
Bilirsin çocuklar böyledirler, çocukturlar işte.
Batmaz, adama yaptıkları
Ya sen
Ya sen ne yaptın

Düşünün ki dünyaya gözlerinizi yeni yeni açıyorsunuz
Her şey öylesine yabancı, öylesine duru ve temiz
Bir ilgi bir meraktır ilk günden öğrenmeye başlıyorsunuz
Bazı şeylerin öğrenmeye değmeyeceğini bilmeden, öğretilmeden, öğretilemeden...
İnsanları birer melek olarak görüyorsunuz
İlk gördüğünüz örnek sizi yanıltıyor,

Yüzyıllar da geçse değişmiyor aşkın kuralları,
Aşk adı altında oynanan oyunlar değişmiyor.
Seni seviyorumlar, sana tapıyorumlar, senin için ölürümler.
Neden sevmenin nadideliğine vurulup yalnızca sevmiyorlar.
Sevmiyorlar…
Sevmiyor...

Yolun sonunda
Yolumuzun başındaydın
Heyecanla elini kaldırmış
Yine gözlerinin içiyle gülümsemiştin

Hep böyle gülümserdin biliyor musun