Aşk bu sana yazılan,
Bin asırdır çalışılan.
Ey Vekil! Özlettin kendini.
Sahabene ümmetine o gözleri…
Sana ‘’Yıldızım! ’’diyemem aman,
Çünkü yıldızlarda kayar…
En güzelide içten tutulan.
Samimice dileği kadar…
Ey Zat-ı Çoban! İlmen emin.
Aydınlıktır nurunla kerimin.
Sana ‘’Gülüm! ’’ diyemem aman!
Çünkü ömrü kem olur.
En güzeli yaşar tekrardan.
Dikilen sapı mahmur.
Ümmet, Fatımaül Zehra’dan gördük.
Senden altı ay sürgündü.
Saygı, sevgi, bağlılığı öğrendik.
Çünkü altıncı ayda vuslata göçtü.
Hatice idi. Altı evladın annesi.
Oydu ilklerin ilki. Çiçeğin idi.
Dostluğu ondan öğrendik.
Muhammedse doğrudur.
Sıdık gösterildi, bildik.
Yoluna kurban kuldur.
Bilalin ezandı, Ömer’in adaletti.
Âlin damadın, Osman kuranındı.
As ve Halid komutanındı.
Hasan, Hüseyin, Zeynebin gülün…
Ümmetin kör, cahil olduk.
İslam uyandıran idi…
Biz beşeri yasaya uyar olduk.
Asıl yasa FURKAN’dır…
Kayıt Tarihi : 25.6.2016 18:02:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!