Nebi'ye Hasret Şiiri - Ahmet Yıldırımtepe

Adını her anışta çatlıyor şu yüreğim
Ruh ayrı, beden ayrı, bambaşka alemdeyim
Huzurunda can vermek, yok ki başka ereğim
Tükeniyor yollara bakan gözlerimden fer
Seni çok özlüyorum yıldız gözlü peygamber

Bin beşyüz yıllık ateş  her bir hücremi sardı
Bizim kara kışımız, senin için bahardı
Sana serinlik veren, kayaları yakardı
Gül kokuyor alnından süzülüp damlayan ter
Seni çok özlüyorum yıldız gözlü peygamber

Sen gülünce gülerdi cihandaki yetimler
Çorak topraklar bile, yağmura doydu senle
Kur-an indi semadan, sağnak oldu hatimler
Nur doldu dört köşeye, abâd oldu gök ve yer
Seni çok özlüyorum yıldız gözlü peygamber
 
Doğruluğun adresi, güvenin timsaliydin
Varlığın dostlarına  bir bayram arifesi
Gülüşün vuslattı yâr, aşığın visaliydin
Benki benden vaz geçtim sana kavuşsam yeter
Seni çok özlüyorum yıldız gözlü peygamber

Korkmadan yürüyordu karıncalar yolunda
Uçmayı unuturdu yerdeki ürkek kuşlar
Kureyş'in bebekleri şifa bulur kolunda
Bastığın taşta bile beyaz zambaklar biter
Seni çok özlüyorum yıldız gözlü peygamber

Aynalara kırgınım, bana kırgın aynalar
Oysaki sen onu da, hep yanında taşırdın
Baktıkça seni anar, gözü yaşlı analar
Her ana bir kez olsun, seni emzirmek ister
Seni çok özlüyorum yıldız gözlü peygamber

Senin candan da öte, sıddık dostların vardı
Her biri cennet gülü, ne istesen yapardı
Sen kimsesiz değildin, onlar ana ve yârdı
Uğrunda ölmek için senden işaret bekler
Seni çok özlüyorum yıldız gözlü peygamber

İsli lamba camından seyretsem gül yüzünü
Yanan ateşi yaksa, içimde yanan ateş
Terketmem tepeleri, iki etmem sözünü
Yalın ayak gelirim çıksa mübarek sefer
Seni çok özlüyorum yıldız gözlü peygamber

Hendek,Uhud ve Bedir cesaretine şahit
Hanzala düğün günü koştu geldi cepheye
Melekler yıkadılar, o ki öyle bir şehit
Ancak böyle bir iman olabilir muzaffer
Seni çok özlüyorum yıldız gözlü peygamber