Yalnız insan zamanla yarışan
Zamanın kıyısında örselenen
Kaybolmuş benliğini umudunu arayan
Oysa çok değildi istekleri
Her çaldığı kapıdan
İnsanlar bir birine yara bandı olacakken,
Bir birine yara oluyordu.
Sınav tamda burada başlıyordu,
Ya içindeki güzelliklere sarılacaktın
Yada kirli duygulardan sarılacaktı,
Gün gece maviden, beyaza dönerken,gözlerin aydınlatıyordu.
Sabah, güneş ilk defa doğuyordu, penceremdeki buğulu camlara.
Mavi diye adını yazarken ellerim titriyordu
Ama soğuktan değil mavi bir gülü kırmadan nasıl tutarım.
Bir kez daha yalnızlığım vurdu
İnsanlar gelip geçiyor
Çınlıyor kulaklarım da sesler
Koca bir boşluk çember büyüyor ya
İçim titriyor buz gibi üşüyorum
Başıma gelen en güzel şeydin
Bir ömür yalnız beni sevseydin
İnan beni çok mutlu ederdin
Sevdamıza biraz güvenseydin
Bilmiyorum neden seni sevdim
Gece Yıldızlara senin resmini çizdim
Buzul çağından gelmiş'tin
Bin yıl! geçmişi yaşamış'tın
Geleceği gördüm! Bir gün!
Yeşil elbiseler,giymiş'tin
Bahar; olduğunu söylemişlerdi adının
Yeşile boyanmıştı içim
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!