mazot, yağ ve egzoz kokusu
içinde geçmiş çocukluğum
ciğerlerimde oksijenden çok
karbonmonoksit dolu
sen güzelim
güzel sevgilim nebahat'ım
sen bu paslı hayata verilmiş
gelinciktin
tutamadım,
kirlenme istedim nebahat
tırcılar mahallesinde
amik'in ortasında
yani sevgilim
tam tepedeyken güneş
ve kasıp kavururken
jilet gibi asfaltı
biz tarlalar içinde
buğdayların arasında koştuk
sen kırmızılar içinde bir gelincik
ben yağlı elleriyle
ağzı, yüzü toz toprak içinde
yüreği göğsüne sığmaz bir çocuktum
hiç büyümedim.
Güray BarınKayıt Tarihi : 25.3.2020 00:52:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!