Ne zor şeymiş unutmak o güzel gülüşünü,sitemli bakışını,
Ne zor şeymiş seni bilip de bilmezlikten gelmek.
Ne zor şeymiş saçlarının arasından sızan ışığa dokunamadan ayrılmak,
Küçük ve aşağılanmış bir insan gibi kaçmak ve uzaklaşmak.
Ne zor şeymiş seninleyken sensiz olmak,
Kuru bir yaprağın birden dağılıp kırılması gibi dağıtmak her şeyi.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta