Ne Zor Dalından Yeşil İken Kopmak

Düğmelerin yitişini bekle
Giysini parçalama!
Sök sevdayı susarak
Dökülsün gözyaşların!
Kalbin taştığında...
Yetim kalma,
Kaybet anneni!
Sev, hasret çekerek hasreti hasrette
Düğümün kör!
Oysa yırtılmadı giysin,
Bir parça kaldı tellerde...

Uçurtmaları alıştırdıysa kendine gökyüzü
Bırak!
Bırakmak ne zor iş
Göğe baka baka, kapatmak gözünü
O gökte sarhoş, sen düştün yere
Çırpınma bu desen hala kumaşında!
Ne zor sevdin mi
Düşünce yüzüstü,
Kokusuz o kokuyu,
Bulmaya çalışınca,
Sürüp yüzünü.

Kökünden tutup sök at!
Ümit hala yeşilse
Tekrar yeşillenir mi diye
Bakarak yaşamak....
Ne zor!
Ne zor dalından yeşilken kopmak...