Bir Memleketim Öyküsü

Ne zaman yeşil görsem memleketim gelir aklıma.
Bir memleket öyküsüne takılır aklım, hatıralarımla
Yine bir yaz mevsimiydi, göçmen kuşlar gibi dizildik
Koyulduk memleket yoluna, gönlümüzde hasretler

Aklımızın bir köşesinde hatıralarımız, hayallerimiz
Gönlümüzün en üst raflarından, hasreti indirecektik
İlk gördüğümüz anda işte göründü köy diyecektik
Neşesi tutkusu, kokusu sinecekti tek, tek üstümüze

Bir aşık sevdasıyla örülmüş kilim gibi serilmişti önümüze
Bu yerlerin ayrı bir dokusu ayrı bir güzelliği var gözümüzde
Çiçeği, böceği, dağı, taşı, pınarları bir ayrı güzel gönlümüzde
Köyde bizi karşılayanlar vardı umduklarımız yeni bulduklarımız

Görmeyi arzu edip de göremediklerimiz
Keşkelerimiz vardı hiç göremeyeceklerimiz
Göçüp gidenler, ahiret yolcularımız vardı
Karışık duygular fırtınasında idi gönlümüz

Hüznü, sevinci, dokusu yoğun duygular içimizde
Ertesi gün gideceğimiz göreceğimiz yerler vardı,
Aklımızın bir kenarında. belki çocukluktan bir anı
Belki gençliğimizde yaşamış olduğumuz bir hatıra

Masum bir tebessümle dönüp vay be demiştik zamana
Zamanı mekanı tartmıştık yaşam terazisinde o günlerde
Yem yeşil gülümsüyordu, dağlar, ovalar, yaylalar insana
Çiçeklerle taçlanmıştı zümrüt yeşili ovalar karnaval gibi

Ve ben ne zaman yeşil görsem memleketim gelir aklıma
O yeşil çimenlerine yüzümü sürdüğüm benim memleketim
Şu beton kubbeli şehir boğuyor insanı mahşeri kalabalık
Burada yollar arabalarla olmuş nehir çektiklerimiz kahır

Yediğimiz içtiğimiz zehir olmuş zehir kesilir nefesimiz
Kurşun, metal, karbon, dioksit, yağar üstümüze geceleri
Arabaların uğultusu mahşeri kalabalık toz duman şehir
Ve ben ne zaman yeşil görsem Memleketim gelir aklıma