Ben, senin gözlerinin içine bakarken hesapsız kitapsız,
senin boş baktığını anladığım an,
seni sevmekten vazgeçtim!
Seni bunca hatana rağmen her halinle kabullenip,
sana sığınmak isterken
senin bana şartlar sunduğunu
ve bunun boş bir bahaneden ibaret olduğunu,
sevgimi koz olarak kullandığını anladığım an,
seni sevmekten vazgeçtim!
Duygularımla gururumun arasında gel gitler başlayıp,
zamana yenik düşen gururumu kurtar maya çalışıp,
sığınacak bir liman ararken,
senin bana bütün kapıları kapattığını fark ettiğim an,
seni sevmekten vazgeçtim!
Ben bütün samimiyetimle sevdiğimi söylerken,
senin tepkisiz kaldığını fark ettiğim an,
seni sevmekten vazgeçtim!
Giden günlerimi hesap edip,
eksilerimizin artılarımızdan daha çok olduğunu
ve bunların senin bencilliğinden olduğunu fark ettiğim an,
seni sevmekten vazgeçtim!
Ve ben her gün seni biraz daha yüceltmeye çalışırken,
senin bunu sindiremeyip kendini bir şey sandığını
Ve beni her gün biraz daha küçültmeye çalıştığını anladığım an,
seni sevmekten vazgeçtim!
Bir gün herkesten sıkılıp sığınacak bir liman ararsın,
bir kalp bir şefkat ararsın,
hep huzur ararsın,
işte o an bazı şeyler için çok geç olacak,
çünkü giden gitmiştir gittiği an bitirmiştir!
Kayıt Tarihi : 5.6.2014 15:44:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!