Ne Zaman Sustuk ki Şiiri - Murat Demir

Gel, gel otur şöyle yanıma
Yorgun yüreklerimiz dinlensin biraz
Bir zamanlar
Aşk ile muhabbet eden dudaklarımız
Şimdi, sık sık gözyaşlarımızla muhabbet ediyorlar
Farkında mısın?

Bize ve yaprak seslerine bakılırsa
Mevsim sonbahar olmalı
Ne kadar da yakışmışız birbirimize
Görüntünün son karesine kadar
Hele şu uyuşmuşluğa ne dersin

Yaklaş, yaklaş biraz daha
Ver ellerini ellerime
Bırak şu utanmayı sokaktayız diye
Ömrün bitti utanman bitmedi senin de
Anlamıyor musun
Bu bizim son şansımız
Biraz sonra belkide
Birimizden birimiz olmayacağız
Yaklaş, yaklaş biraz daha
Yillar sonra
İlk defa başbaşa kaldık madem
Borçsuz, harçsız,
Olacaksa olsun akşam
Bekliyenimiz mi var sanki evde
Olmayan sıcağına mı muhtacız ocağın
Boş ver
Batsın batıyorsa güneş
Uyusun gece
Çıkmasın ay
Dursun zaman
Fırsat bu fırsat
Çevir gözlerini gözlerime

Ah bi tanem ah
Ecel bizi ayırmadan
Keşke içine dalabilsem o deryanın
Keşke sana karışabilsem

Neden bıraktın başını göğsüme
Ne kadar da üşümüş yanakların
Iraklara gittiğinden midir sessizliğin
Yoksa uyudun mu?
Ah bi tanem ah
Demek ağlıyorsun

Ne zaman
Ne zaman sustuk ki