Ne zaman sevsem, İstanbul'um...

Ne zaman sevsem,
Yüzüme yansır milyonların sureti,
Hercümerç içinde seçemem kendimi…

Ne zaman sevsem,
Boğaz’ımda düğüm düğüm yarin ismi,
Uykularımda yedi ufkun kızıl gölgesi…

Ne zaman sevsem,
Caddelerimde kurak somaki çeşmesi,
Susuzluğumda lameli bir deniz böler beni…

Ne zaman sevsem,
Bedenimi sarar yakamozlu entari,
Eteklerimde açar erguvan çiçekleri…

Ne zaman sevsem,
Kral Boreast’ın güçlü nefesi,
Takatsiz bırakır vapurda islimi…

Ne zaman sevsem,
Bebek’te her yalı sevda sinesi,
Arnavut kaldırımları yar teni…

Ne zaman sevsem,
Baharat yüklü bir gemi,
Geçer içimden, delerek bahri…

Ne zaman sevsem,
Galata’dan kanat çırpar, şair dizeleri
Kıyıya vuran her dalga, bir göç mevsimi…

Ne zaman sevsem,
Haliç’e iner, fethin gemileri
Surlarımı döver, top sesleri…

Ne zaman sevsem,
Yaşadığım her an tarihi,
Gelecek kuşatır, Beyoğlu’nun geçmişini…

Ne zaman sevsem,
İstanbul’um…
Taşıdığım; hem eski hem yeni…