Ne Zaman Sevdiklerimi Düşünsem

NE ZAMAN SEVDİKLERİMİ DÜŞÜNSEM

Ne zaman sevdiklerimi düşünsem...

Okyanuslara uzanan
Masmavi bir deniz gelir aklıma
İçimi derin bir sükut kaplar
Kendimi denize açılmış bulurum
Yalnızlığımın dehlizine gömülür
Dalgalar arasında kaybolurum.

Ne zaman sevdiklerimi düşünsem...

Gökyüzünün uçsuz bucaksız derinliğinde
Özlem dolu yorgun umutlarımı oyalar
Düşlerimin göğüne saldığım uçurtmaları düşlerim.
Ardından semaya doğru geniş kanatlı bir kuş uçar
Bilinmez hangi gönlün penceresine ansızın konar
Kim bilir kimin yüreği apansız bir sevinçle dolar?

Ne zaman sevdiklerimi düşünsem...

Kırlarda renk renk çiçek olup açarım her bahar
Papatyalardan taç yapar
Koyarım başımın üstüne sevdiklerimi bir bir
Fal bakmam seviyor sevmiyor diye
Bilirim ki yeşerir elbet bir gün
Yüreklere ektiğim sevgi tohumları ilelebet.

Ne zaman sevdiklerimi düşünsem...

Hemen gülümseyen bir çocuk belirir yüzümde
Mavi bakan,yeşil gören gözlerimin kıyısından
Nice sevdiklerim bir düş gibi gelip geçerler.
Hayatın kumsalında dolarken kum saati
Her esen rüzgarda savrulur kum taneleri
Ve ben bir kristal kırılganlığında tuz buz olurum.

Ne zaman sevdiklerimi düşünsem...

Gidip de gelmeyenleri anarım rahmetle
Kopsa da içimde sessiz fırtınalar
Belli etmem ateş kırmızısı rengimi
Demlerim hüznümü kürdilihicazkar şarkılarda
Olsa da kafam karışık,duruşum vakarlı
Sevdiklerim çocuk yüreğimde hep saklı.

AYLA CERMEN TÜFEKÇİ