Ne Zaman Seni Düşünsem, Şiiri - Sait Yalçın

Ne zaman seni düşünsem,
İçim ürpertiyle dolar.
Gözlerimden kan damlar,
Elim ayağım yanar; tutuşur,
Dilim dolaşır,yüreğim hızla çarpar..
Yerinden çıkacakmış gibi olur..
Ne zaman seni düşünsem,
Açlığım,susuzluğum son bulur.
Eksi kırk derecede de kalsam,üşümem.
Hayalinin sıcaklığı ısıtır beni...
Ne zaman seni düşünsem,
Gecemden uykular kaçar,
İsyan eder gözlerim sensizliğe,
İnat ederler:'UYUMAM' diye...
Sabahlara kadar sürer bu inadı gözlerimin,
Dalıp dalıp gider boşluktaki hayaline...
Ne zaman seni düşünsem,
Söz dinlemez olur duygularım,aklım,düşüncelerim..
Güç yetmez olur hiçbirine.
Aklım başka isyan eder,yüreğim başka...
...Ve sensiz geçen her demde, hayallerim başka...
Sensizliğin koynunda odam; taş duvarlar,
Bu kapılar,pencereler; bu ev,bu eşyalar;
Elbiseler; hepsi ama hepsi isyan eder sensizliğe, benimle beraber...
Öylesine apansız, öylesine çaresiz bir durum işte...
Ne zaman seni düşünsem,
Düşünmek mi? ...

-HİÇ AKLIMDAN ÇIKMIYORSUN Kİ-...

ALLAH KAHRETSİN! ...