Ne Zaman Seni Düşünsem Şiiri - Deniz Ekrem

Ne zaman seni düşünsem,
Gözlerinin uykuya sarıldığı saatlerde,
Kendime hep yalan söyler,
Hep tenimi kandırırım...
Ben ne zaman seni düşünsem
Daha demin öpüşmüş gibi ıslanır dudaklarım,
Tenim yanar,
Nar gibi kızarır yanaklarım...

Ne zaman seni düşünsem
Yangın yüklü kuşların kanatları sıcak Temmuz öter,
Aklımın kuytuluğunda kederli bir bulut söylenir,
Yorgun gülüşlü bir akşam üzerine döner yüzüm,
Kalbim hüzünlü bir gecenin aynasına dokunur
Keskin kayalıklı sonsuz bir uçurum giyinir yalnızlık,
Ne dedigini bilmez bir ozan olur parmaklarım

Ne zaman seni düşünsem,
Adın güneşli yarınlara koşan türkü olur dudaklarımda,
Gam çekmenin ipini boynuma dolar,
Kendi intiharımla sevişirim,
İnancımın yorgun ellerine bırakırım sonra gül dalını,
Dikenini kalbimin alnına çakarım müebbet hasretinle
Gövdemi boydan boya yırtan sensizlik dile gelir
Ve ben lal olduğumu unuturum...

Ne zaman seni düşünsem
Sır tutmaz gecelere dert yanar
Hep o gecelere kederlenirim.
Sen lekesiz apak uykuların öpücüğü
Saçları zifir, boynu uçurum,
Yastığındaki nehir yatağına koyarsın başını
Unutulmuş masalları toplar kirpiklerin gül-müş-sün
''Gülüşün derdimin dermanı gülmüşüm,
Gülüşüm yaralar gönlümü, merhemi gülüşün''
Uyumadan anlatır masalını dudakların
Ben bir varmış, bir yokmuşum

Ne zaman seni düşünsem,
Kasırgada talan olur düşlerimin kıyısında sığındığım limanlar,
Bir balıkçı ağına takılmış gibi çırpınırım
Sudan çıkarılırken damla damla
Yıkılmış bir şehrin enkazında dolaşır ruhum gözleri kara,
Tırnaklarımla kazarım mezarını
Gömmek için kendimi gözlerinin çukuruna...

Ne zaman seni düşünsem,
(Düş ''müş'' üm karanlık bir ormanda kaybolmuşcasına)
Sen sakın ama sakın ellerimi bırakma...

03.07.2009/ Uzaklar