ne zaman şehre kar yağsa,
içten içe mutlu olurum ben...
karın tadını,
yine çocuklar çıkaracak diye düşünürüm...
sonra bir çocuk gelir.
dalında montu yok,
elinde eldiveni...
karla mücadelesi,
buzla serüveni...
kızarmış elleriyle,
bütün düşüncemin akışını bozar çocuk...
çocuğun dilinden anlarım da,
konuşamam bir türlü...
Kayıt Tarihi : 20.8.2018 12:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!