EY EVLAT!
Bir insan ne zaman ölür bilir misin?
Çalışmayarak...
Tembellikten. inançsızlıktan...
İşine gelmediğinden...
Yüce Yaradana inanmamaktan...
Ve hayatı yaşamaya becerememekten.
Çalışıp, sabat etmemekten.
İçini kin ve nefretin bürümesi.
Hırçınlaşıp, kıskançlığının büyümesi.
Çevresindeki insanlara değer vermemesi.
Ey evlat!
Onun için...
Ölümü daima gözünün önünde olsun.
Her başlangıcın, bir sonu olduğunu bilesin.
Her canlı gibi.
Doğup var olmak...
Büyüyüp, zamanı gelince, sana verilen canı Azraile teslim etmek.
Ölümle sonlandırmak.
Bir hakikat.
Çünkü, emeğin, Çalışmanın ve hayatın ne demek olduğunu öğrenesin.
Yaşam boyu, yaptığın her şeyden mesül olduğunu bilesin.
İşte, o zaman asla..
Kimsenin hakkını yemez..
Kimsenin malına, canına ve namusuna göz dikmezsin.
Gaflete, adi endişelere düşmezsin.
Hakkın olmayan ve hiçbir şeyi fazla hırsla arzu etmezsin.
İşte o zaman vatana millete faydalı biri olursun.
Dinçer Dayı
Kayıt Tarihi : 18.2.2023 10:33:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!