Ne zaman görsem Şiiri - Şevket Yücel

Ne zaman çıksa karşıma
Serçeler sevişirdi yüzünün bahçesinde
Sözlerinin içinde büngül büngüldü günler

Ne zaman görsem yüzünü
Bir sevince uzatırdı bakışı
Öyle taze ışıklı
Öyle ince ki öyle
Yonca gözlü yeşillerin içinden

Ne zaman dursa karşımda
Beyaz beyaz ötüşürdü günlerim
Gökyüzü bir kelebeğe dönerdi
Bir sümbülü andırırdı yeryüzü
İçimde başlardı düğünler

Ne zaman otursak yanyana
Kanatlanır gözlerinde uçardım
Sanırdım ki bir kırmızı karanfil
Döne döne akışırdı sesinden.