Ne Zaman Gitsen Şiiri - Muhammed Okay

Sendin suskun ,
Ölü şehirlerimin müsebbibi...
Ne zaman gitsen
Bir bir değil
Biner biner sönerdi ışıklar şehirden,
Sönerdi vitrinlerin gözalıcılığı.
Susardı sokaklar,
Susardı caddeler,
İnsan sesine diş geçiren araba sesleri dahi
Suskunluğunun en koyu renginde susardı.
Dilsizliğe sözcükler biriktirirdi bütün şehir.
Başlardı kavimler göçü telaşıyla bir göç.
Kanlı bir istilanın
Veyahut yerle bir eden bir afetin
ölüm borusu öterdi şehrimin üstünde.
O ân insan sesleri karışırdı çığlıklarıma
Çığlıklarım dolardı sensizliğime
Yerle yeksan olurdu her yer,
Ölümün zehrini tadardı herkes.
Ne zaman gitsen;
Bir ben kalırdım şehir başıma,
Bir de terkedilmiş şehir kalırdı tek başıma...