Ne Zaman Geleceksin

Kırmızıya çalan gökyüzüyle paylaşıyorum sancımı
Ellerime bırakıp gittiğin yalnızlığı taşıyorum şimdi
Şiirler yazıyorum artık, mutluğu unutmuş
Göz çukurlarım esmerlere boyanıyor,
Alnımda bir çizgi fazla
On dokuzluk ömrümün kısaldığını hissediyorum
Gülmüyor dudaklarım,
Ruhum daralıyor,
Geçmişi unutmaya çalışmıyorum,
Geçmiş beni hiç bırakmadı
Ben ne zaman kaçsam kâbuslardan onlar hep beni yakaladı,
Sesine aşığım aslında
Aslında aşk senin adın,
Kanımın çekildiği gülüşmelerini gördüm
Bir kez fazladan öldürdün beni
Tek hakkım kaldı…
Daralıyor sokaklar,
Başı okşanmış bir çocuğun masumiyeti gibi gönlüm
Gönlüm! Yaralara sebep
Ağlasam titrer misin bir kez?
Yürüyorum, kendimleyim kaldırımlarda
Hatırlıyorum, sesini ezberlemiş hatıraları
Yalnızım artık…
Artık kimsesizliğim bildiğim
Kalbim ağır, yatalak bir hasta gibi
Muhtaç ama gururlu,
Nefes alamıyorum bazen,
Baş ağrılarım var, şakalarım depremlerce yaralı

Seni çok özledim,
Gülüşlerini özledim,
Boğazıma kadar çıkan kimsesizlik boğuyor beni,
Gitmek bilmiyor
Nefes aldırmıyor,
Yutkunamıyorum!
Huzuru özledim,

Yazı yazarken ellerim titriyor,
Parmak uçlarımdan kanım çekiliyor sol yanıma doğru,
Korkuyorum vurgunlardan…
Korkuyorum suskunluğumdan..
Bu sevda korkutuyor beni…
İntihar kokuyor kalp atışlarım…
Sevdikçe yanıyor ciğerlerim…
Sonu olmayan bir yoldayım
Yorgunum!

Avuçlarında uykularca gözlerimi dinlendirmek istiyorum
Cennet kokulu avuçlarını bir kez daha koklamak
Nefesinin sıcağında ısınmak istiyorum
Saniyelerle sınırlı sayılsa da uykusuzluğumu koynunda çözmek!
Rüyalar görmüyorum,
Uyuyamıyorum,
Uzaklarda bakmadığın yerlere bakmak istemiyorum
Aynı geleceğe bakmak varken,
Farklılıklara vurulmak niye?
Ne zaman geleceksin söylesene?