Ne Zaman Geleceksin. Şiiri - Bekir Öztürk

Bu gün başım dumanlı,
Yerde miyim gökte mi?
Anlayamadım gitti.
Yalnızlık serpiştirdim ruhumun ücra köşelerine.
Zamana yaydım sana olan özlemimi hissetmemek için

Bakma seninle konuşurken güldüğüme,
Sen yokken asık suratlı bir adam oluyorum ben.

Biliyorum
Sende farksızsın benden
Hatta bekli de daha kötü.

Ama sen çok çabuk doluyorsun
Ben alışkınım nede olsa Esaret rüzgârına
Yelkenlerim sağlam

Diyorsun ya hani
“Seni takdir ettim”
İşte bu alışılmışlığa borçluyum ben o takdiri
Ama alışkın olsam da zor geliyor
Zor geliyor sensizlik bana.

Bilsem ki sen orada benden beter olmayacaksın
Söylerdim sana
Hatta hemen gönderirdim bu yazdıklarımı
Ama biliyorum
Sulu gözlerin şehri sağanak manyağı yapar
Yoksa söylemez miydim?
Seni ne kadar çok sevdiğimi
Ne kadar özlediğimi
Sana sarılmayı
Seni koklamayı
Sırtımdan sarılmanı
Boynumu koklamanı

Ama biliyorum işte
Ben bunları söylersem
Sen benim hiç sevmediği o moda girersin
Bakma sana “bak günler nasıl geçiyor” dediğime
Bende her günü
Neredeyse her saati sayıyorum.
Seni sıkıştırmıyorsam “ne zaman geleceksin diye”
Birkaç gün fazla kalmak adına senle
Bilirsin şişenin kapağı açılınca
Cini İçinde tutmak zor olur
İşte ondan soramıyorum sana
Sahi ne zaman geleceksin

13. Temmuz 2010