Ne Zaman Canım Yansa Şiiri - Gülden Işık

Ne zaman canım yansa hikayen gelir aklıma
Çocuk yaşta iş diye düştüğün yollarda
Çobanlık yapa yapa büyüdüğün gelir.
Ününü duyduğun kömür çelmiş aklını
Sevdalısı olduğum bu Kent'e gelmek için
Gitme oğul,diyen de yokmuş ardından
Çamurdan bir ev öpmüş önce ellerini
Sonra tahta sedir,saman yastık..
Tıpkı sen gibi dönüşü olmayan anam da öpmüş
Karışmışsınız çoluk çocuğa,telaşeye..
Kah efkarın, kah neşen yoldaş olmuş yetimliğine
Kolay olmamış onca yılı kömür tozunda tüketmek.
-
Ne zaman canım yansa hikayen gelir aklıma
''Zor'' dediğime gülebileceğin gelir
Duruşlarım senin duruşun olur..
Söz vermelerim senin…
Geride bıraktığın ne varsa seni özletir.
-
Bil ki, sen gibi ben de özletmek için
''Baba'' olmanın ipini çekiyorum habire
Hikayendeki o derinliklerden BABAM.
Gülden IŞIK-Zonguldak