Ağlamayı ne zaman bıraktık?
Sağa sola bakmadan,
"Kim görüyor?" demeden,
Orta yerde ve umarsızca...
Halbuki canımız yandığında,
Avaz avaz feryadı basardık.
Gözlerimizden yaş da akardı.
Damlalara sığınırdık.
Ne zaman terk ettik ağlamayı,
İşte o gün büyüdük.
Bir büyüklük maskesi taktık.
Yansa da canımız,
Bir daha hiç ağlayamadık.
02.06.2017
Ümit ÇetinKayıt Tarihi : 2.6.2017 07:44:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!