Ne zaman Büyüdük Şiiri - Sefa Beyazıt

Anamızın eteğinin dibinde oynuyorduk biz
Sac ekmeğini yiye yiye doymuyorduk biz Gönlümüze dert keder koymuyorduk biz
Ne zaman büyüdük dertlendik böyle
Çamura düştük kirlendik bitlendik böyle

Necasetten taharet bilmiyoruz biz
Düşküne Elimizi vermiyoruz biz
Yetimin saçını okşayıp
Yüzüne gülmüyoruz biz
Ne zaman büyüdük kurtlandık böyle
Çamura düştük kirlendik bitlendik böyle

Kimse demez dünya yalan ve fani
Ademden beri gelen insanlar hani
İnsanlık sizce bumudur yani
Nezaman büyüdük artlandık böyle
Çamura düştük kirlendik bitlendik böyle

Cevâziyim gelip geçici alem
Dünyaya geldik yaşarız madem
Birazcık adam olalım adam
Nezaman büyüdük hırtlandık böyle
Çamura düştük kirlendik bitlendik böyle