Ne Zaman Aklıma Gelsen Şiiri - Ömer Çavdar

Bir bilsen, ah bir bilsen ne kadar özledim.
Nefes alamıyorum.
Ne zaman aklıma gelsen, boğazım düğümleniyor.
Sen gittin gideli ne varlığım belli ne de yokluğum.
Oysa sen mavi giysen denizden bile vazgeçecek bu adam.
Şimdi ise, hayal bile kuramayacak kadar çaresiz.
Ben sadece seni değil, ben beni de özledim.
Eski benide hem de çok özledim.
Ne zaman aklıma gelsen, geçiyorum bir kenara, o an gecenin bitmesini, sabah olmasını bekliyorum.
Ama biliyorum, ne o geceler ne de içimdeki sen geçmeyecek, geçmeyecek biliyorum.
Sadece ömrüm geçiyor ve ben yavaş yavaş bitiyorum.
Ne zaman aklıma gelsen, yağmur taneleri gibi oluyor gözlerim.
Anlatamıyorum en yakınındakine seni, bendeki seni anlatamıyorum.
Seni anlatmaya kalksam ne dilim dönecek ne de ömrüm yetecek biliyorum.
Şimdi ben neyleyim, neyleyim sen yoksan yazı, baharı, güzellikleri…
Elim elini tutmuyorsa, gözlerim gözlerini görmüyorsa neyleyim ben en güzellikleri.
Neyleyim ben, sen yoksan eğer.
Ne zaman aklıma gelsen, adını kurumuş bir gül gibi saklıyorum yüreğimde.
Bu sevgiyi senden uzaklarda, sensiz yaşıyorum.
Ne sesin var ne de kokun, hangi günahın bedeli bu yokluğun…
Ne zaman aklıma gelsen, yüreğim tükeniyor seninle değil de elimle fotoğraflarına bakarken…