Ne zaman adını duysam Şiiri - Zandar Amari

Ne zaman adını duysam
Annesini bulan çocuk gibi olurum
aşk çığlıklarında bulurum kendimi

Alır götürür beni
Diyardan diyara gezdirir
Papatya yapraklarında
Seke seke dolaştırır

Ve bazanYıldızlar altında
Kuytu bir köşede
Arsızca duşundurur beni

Ne zaman adını duysam
Bir yanım çocuksu
Diğer yanım olgunluk taşır
Saklı gizlerim raks eder
Sesiz sedasız düşlerim
Sana doğru uzanınca.

Zamansızım, zamanın
siyah beyaz fareleri kemirir bizi
Aynı bilinmezliğe doğru ilerleyen
Ve bir türlü kavuşamayan bir ikili

Ne zaman seni düşünsem
Kafamda ardı gelmeyen sorular
Tam cevapları buldum derken
Değişiverir bütün sorular
Ve yeni baştan tek tek duşunurum
Seninle ilgili bütün cavapları

Zihnimdeki bir avuç sözcükle
Binbir renkten kazak örerim
üşümesin diye O melek ruhlu yüreğin

Ben bir saniyeliğine muhtaç iken
Ne diye etrafa gülücüklerini
İsraf ediyorsun
Ey zalim sevgili

Ey sevgili can sevgili canan sevgili
biliyorum Bütün varlığı
toplasam da çarpsam da
bir tek tırnağın etmeyeceğini

Öyle bir şey ki bu sevgi
Yokluğu zehir varlığı ilaç
Ve varlık ona muhtaç

Ey gönül soframın şenliği
Evveli tufan
Ahiri kiyamet olandan
Hayır gelmez bilirim

Bilmem sen olmasaydın
Hayatın anlamı olur muydu?
Kuşlar havada özgürce süzülür muydu?
Yada yer yine severmiydi?
Havaya atılan cismi
Mesala anne yinede bağrına basar miydi?
Binbir zahmetle doğurduğu Çocuğunu