Saatler seni aklımdan silmeme yardımcı olmuyordu, bu günlerde. Bende inadına başka şeyler düşündürmeye mahkûm etmiştim kendimi. Sonunda öğrendim de gönlüm üstün gelmişti, dillerde gülerek basitçe söylenen AŞK kelimesi kalbe döküldüğünde daha da zormuş anlaşılan. Sahip olduğum duygu hangi cinsti anlayamamıştım, karşı bir cinse ihtiyaç duymadan kapanık bedenimde üreyip duruyordu. Çözüm yolu olarak başka şehirlerin, başka kasabaların boş sokaklarını tercih etmeme rağmen olmamıştı. Taşınırken sırt çantamla bir şehirden bir şehre, bana paralel olarak takip eden birisi oluyordu. Gölgen, duyguların kelimelerin ardımdan bağıra bağıra yankılanıyordu yol boyunca uzanan dağlardan kulaklarıma. Kıyasıya bir sıcak savaş vardı bedenimde, boştan yere mücadele.
Unutmuştum içimde senin için yanıp fışkıran kor alevleri öyle sanıyordum, meğer unutmamışım. Ansızın canlanıp kükreyen ucu belli olmayan bir dağ olu veriyordun
Düşününce seni. Kor alevlerin gece boyunca akıyordu kalbimden. Göğsümden başlayıp aşağıya doğru akmaya. Gözyaşım söndürmeye bile yetişemiyordu bile.
Nihayet alabildiğim derin bir nefesten sonra, göz kapaklarımda kurumuş ve yapışmış kirpiklerimle kırmızıya boyanmış gözlerim, sakin bir şekilde karanlıkta nereye baktığımı bilmeden geziniyordu sağa sola çarparak. Sessiz haykırışlarım oluyor neredesin sorusu soruluyordu. Arıyordum olmayacağını gelmeyeceğini elimi tutmayacağını bile bile.
Yumruğumla yastığı sıkı sıkı tutuyor, devam ediyordu bu yakarışlarım çaresiz. Hafiften nemlenen gözlerim yeniden aklıma gelişin, senin bu sevgiyi bitirişin gelirken. Cevaplanmasını istemediğim belki, kabullenmekten korktuğum bir soru vardı şimdi geride. Harabeye dönmüş bu beden, bu kalp ne zaman unutacaktı seni?
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta