Ne zaman alıp başımı gitsem bu şehirden
Otobüs camlarının buğulu nefeslerine yazarım adını
Cam kenarı hep boş kalır yüreğimin
İmkansız hayaller kurarım
Omzumda ürkek bir çocuk gibi uyur gözlerin
Gözlerim tarifsiz hüzünler taşır gözlerinde
Özlerim...Ağlarım gözlerinde...
Yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var:
Yaşadın mı, yoğunluğuna yaşayacaksın bir şeyi
Sevgilin bitkin kalmalı öpülmekten
Sen bitkin düşmelisin koklamaktan bir çiçeği
İnsan saatlerce bakabilir gökyüzüne
Devamını Oku
Yaşadın mı, yoğunluğuna yaşayacaksın bir şeyi
Sevgilin bitkin kalmalı öpülmekten
Sen bitkin düşmelisin koklamaktan bir çiçeği
İnsan saatlerce bakabilir gökyüzüne



Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta