Ne Yazık ki! Şiiri - Zekeriya Duman

Vakit geldi,
Saat 24.00
Ben hala Ayrılığı yazıyorum kara sayfalara.
Arasına hasret ve sevgi koyarak.
Ne yazık ki oldu cümlenin başı,
Noktası ise Dilek.
Acıyla, hasretle
Kara sayfalara yazdığım
Ayrılığı beyaz sayfalarda
Buğulu gözlerle okuyun.
Ayrılığı yazıyorum
Bir çivi ile kalbime saplanan
Acısıyla, tatlısıyla
Eskiyen yıla
Saygıyı yazıyorum,
Yanımda olmayacak
paha biçilmez anılarım
Veda ettiğim eski yılda olacak.
On da kalacak hep.
Beyaz el değmemiş
Taptaze bir yeni yıl gelecek.