Ne Yazık! Şiiri - Osman Ünver

Ziyan olan gözyaşım,
Gecemin siyahında saklı.
Ne yazık!
Anlatamıyorum sana derdimi ve
Soramıyorum yalnızlığıma.
Hayaller sahte mi?
Gerçek mi?
Aldandım mı esrarına?
Yoksa
Maziye hiç aldırmayıp
Astın mı beni darağacına?
Darağacına…

Dört mevsim geçti aradan,
Öğrendim ki sevdan boş,
Üzülmeye değmezmiş.
Ümidim teselliden ibaret,
Kalanlarsa dirayetimmiş.
Kapattığından beridir gönlünün kapılarını
Harcadığım vakitler hep boşunaymış.

Baharıma hazanı getiren
Hatırlayınca son sözlerini
Ayrılığa hep öfkelenirim,
Bu muymuş ebedi sevdan?
Şu ölümlü dünyada üç gün bile ayakta kalamayan!
Ne yazık!

Sanma sakın bunu,
Önüne attığım bir isyan mektubu
Haşa isyan etmem ben;
Sadece sönmüş bahtımın mumu.

Peki ya bilir misin?
Özlemini çektiğim yerin,
Memleketim gibi olduğunu?
Herkesten daha çok benimsedim ben,
Sahip olamadığım değerleri
Ve uzak diyara adanmış benliğimi...

Hepsi mazide kalan güzel bir hatıra artık.
Gönlüm heyecanlandıran bir hatıra artık.
Geride kalanlar.
Ne yazık!