Ne Yazık... Şiiri - Soner Atik

Bu aşk illeti;
Aşk denildiğinden beri,
Bizimle yaşamıştı sarhoşluğunu.
Kadeh kadeh içerken biz onu,
Aşkımız sarhoş olmuştu.
Yaşamıştık işte seninle,
Bu tarifsiz biçare tasvirsiz duyguları.
Kim aldı şimdi elimizden o yılları?
Mutluluk rüzgarları vurunca saçlarına,
İpek ipek dökülürdü bağrıma.
Sönük bulurdum her zaman denizi,
Görünce o mağrur anlamlı gözlerini.
Ya tutunca ellerini;
Unutuyordum bir anda sen hariç her şeyi.
İşte seninle yaşamıştık bunları.
Hatırla bir kere aşkımızın ışıttığı akşamları.
Bıkmadan seyredip dilek tuttuğumuz,
Işıl ışıl yanan yıldızları.
Kim unutur söylesene bunları?
Böylesine yaşanmış bir aşkı,
Kim silebilir öyle kolayca kalbinden?
İnan seni daha çok sevmiştim senden,
Her şeyi bir yana bırakıp sana gelmiştim.
Adayıp kendimi yoluna,
Bu can,bu ten,bu ben senin demiştim,
Şimdi nihayet anlıyorum ki;
Ne yazık seni çok sevmiştim…