Ne yazık Şiiri - Melek Temel

İnsan denen varlık nur ile geldi,
Özünü bilmedi,kavgayı sevdi,
Yanlışı gözetip,doğruyu yerdi,
Haksızlığa dur demedi, ne yazık.

Bir olmadık, parça parça bölündük,
Gül açmadık,dikenlere büründük.
Onun için yürümedik,süründük,
Ayrılığa alkış tuttuk,ne yazık.

Bilemedik kardeşliğin yolunu,
Kökünden budadık,sevgi gülünü.
Baki sandık düşünmedik ölümü,
Hakikati anlamadık,ne yazık.

Gözümüze perdeleri indirdik,
Yalanı,hileyi kolay sindirdik.
Birlik ateşini kanla söndürdük,
Can olmayı bilemedik,ne yazık.

Geç kalmışız doğru yolu görmeye,
Yüzümüz yok özümüze dönmeye.
Köprü olsak hak yoluna girmeye,
Gelip geçmeyen kullara, ne yazık.