Odamda soguk bir esinti var,
Ama yinede içimde ates yanar.
Ben sonsuzlugu göremeyecegim için,
Simdiden ölsem ne yazar.
Kanim aksin, damla damla toprak üstüne,
Susacagim, yoksa sözüm yalan katar sözüne.
Ben gitmisim bu ellerden kimin umrunda,
Giderken bakmistim son kez gözlerine.
Kapilar açilsa, pencereler kapaninca,
Dertler anlasilsa, içler yaninca.
Sonu geldigini anladik artik,
Bütün duygular göz önünde kaybolunca.
Yaprak dökümü gelince, agaçlar aglarmis,
Kuruyuncada günes yarasini yakarmis.
Agaçta insan oglu gibidir,
Durmadan toprak alti kendine yer ararmis.
Sonu gelsin dünyanin kime ne yazar,
Dünya hayatini yasarken, kim umursar.
Öbür dünya atesini görünce,
Ozaman insan neden kaçar.
03-07-2007 21:01
Mustafa Aslan 2Kayıt Tarihi : 19.8.2007 00:15:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!